آرامگاه وصال شیرازی
درباره آرامگاه وصال شیرازی:
محمدشفیع شیرازی فرزند محمد اسماعیل، داماد رحمتعلیشاه شیرازی متخلص به وصال در سال ۱۱۹۷ هجری قمری (۱۷۸۳ میلادی) به دنیا آمد و در سال ۱۲۶۲ هجری قمری (۱۸۴۶ میلادی) از دنیا رفت. کنیه وصال شیرازی؛ ابومحمد و ابواحمد، از شعرا، ادیبان و خوشنویسان معروف شیرازی در سده سیزدهم هجری بود. او گاهی آثار خوشنویسی خود را با امضاء «میرزا کوچک» و گاهی با نام «وصال شیرازی» رقم میزد.
وصال از بزرگترین شاعران و ادیبان سده ۱۳ هجری قمری است. دیوان اشعار وصال شیرازی نزدیک به ۳۰ هزار بیت دارد. وصال شیرازی در مرثیه سرایی از تمامی شعرا گوی سبقت را ربود. از سرودههای وی دیوان شعر و مثنوی «بزم وصال» است و اتمام مثنوی «فرهاد و شیرین» وحشی بافقی است که ناتمام مانده بود.
وصال شیرازی همچنین «اطواق الذهب» اثر زمخشری را به فارسی ترجمه کردهاست. وصال شیرازی همه خطوط متداول را خوش مینوشت. آثار متعددی از وصال شیرازی در خط نسخ، نستعلیق و شکستهنستعلیق موجود است؛ ولی در خط نسخ بیش از سایر خطوط مهارت داشت و در این خط علاوه بر استواری، ملاحت و لطافت خاصی داشت.
با وجود آنکه سلاطین و فرمانروایان راغب بودند وصال شیرازی را در کنف حمایت خود درآورند اما وصال کمتر گرد اینگونه مجالستها میگشت و از راه کتابت قرآن مجید نیاز مادی خود را برطرف میکرد. وصال شیرازی به فرزندان خود میگفت: شعر نیکو صنعت است ولی شاعری حرفه زشتی است زیرا آن دریایی از دانش و فنی از حکمت است و این نوعی گدایی. وصال شیرازی دو روز ایام هفته را صرف تدریس به عموم میکرد.
وصال شیرازی در سن ۶۴ سالگی چشمش به آب مروارید مبتلا شد و یکسال نابینا بود. پس از آن طبیبی از کرمانشاه چشمش را میل زد و چشمش معالجه شد. وصال شیرازی چنان به مطالعه عشق داشت که بعد از معالجه چشم فوراً مطالعه را از سر گرفت و همین امر باعث شد مجدداً نابینا گردد.
وصال شیرازی در رجب ۱۲۶۲ هجری قمری درگذشت و در بقعه شاهچراغ در شیراز، در جوار مدفن مرشد خود میرزای سکوت مدفون شد.
آدرس آرامگاه وصال شیرازی:
ایران، شیراز، ضلع غربی آرامگاه حافظیه، بقعه شاهچراغ، آرامگاه وصال شیرازی