آرامگاه صائب تبریزی
درباره آرامگاه صائب تبریزی:
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری قمری (۱۵۹۲ میلادی) در تبریز متولد شد و در سال ۱۰۸۶ هجری قمری (۱۶۷۶ میلادی) در اصفهان فوت کرد.
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی بزرگترین غزلسرای سده یازدهم هجری قمری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است. پدر صائب تبریزی تاجری معتبر بود. خانواده صائب تبریزی جزو ۱۰۰۰ خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کردند و در محله عباسآباد اصفهان ساکن شدند. این مردم را تبارزه (تبریزیهای) اصفهان مینامیدند. صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.
صائب تبریزی در سال ۱۰۳۴ هجری قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و سپس به کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله؛ مشهور به ظفرخان؛ که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب تبریزی را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز به همراه خود برد. در سال ۱۰۴۲ هجری قمری صائب تبریزی به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به صائب تبریزی مقام ملکالشعرایی داد.
صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از ۶۰ هزار تا ۱۲۰ هزار بیت گفتهاند. آثار صائب تبریزی؛ جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه؛ همگی غزل هستند.
صائب تبریزی افزون بر فارسی ۱۷ غزل به زبان ترکی آذربایجانی نیز دارد.
آرامگاه صائب تبریزی در اصفهان، در محله لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبره صائب در باغچهای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شدهاست قرار دارد. بنای آرامگاه کنونی صائب تبریزی مربوط به دوره پهلوی است.
آدرس آرامگاه صائب تبریزی:
ایران، اصفهان، خیابان بهشتی، خیابان صائب تبریزی، آرامگاه صائب تبریزی