ناغان
درباره ناغان:
ناغان با جمعیتی حدود ۷,۰۰۰ (هفت هزار) نفر در فاصله:
- ۴۵ کیلومتری جنوب غربی شملزار،
- ۱۲ کیلومتری جنوب اردل،
- ۸۷ کیلومتری جنوب غربی شهرکرد،
- ۷ کیلومتری شرق باجگیران،
- ۷۳ کیلومتری غرب بروجن،
- ۱۸۲ کیلومتری ایذه، و
- ۳۵۷ کیلومتری شرق اهواز
واقع شده است.
شهر ناغان از توابع شهرستان کیار، در جنوب استان چهار محال و بختیاری واقع است.
ناغان در سال ۱۳۸۷ خورشیدی از شهرستان اردل جدا و به شهرستان جدید کیار ملحق شد.
ناغان از طرف شمال شرقی به شهرشلمزار، از طرف شمال به شهر اردل، از طرف جنوب به معدن خاک نسوز دوپلان و از طرف شرق به کوه کلار و سبزکوه بختیاری و از طرف غرب به باجگیران مشرف است.
ناغان از لحاظ آب وهوایی منطقه ای سردسیر می باشد.
جاده تاریخی دزپارت (دژپارت) از کنار ناغان می گذرد و به عبارتی ناغان در مسیر جاده شهرکرد به اهواز قرار گرفته است.
ناغان در دامنه کوه معتدل و هوای متمایل به سردی واقع است و آب مصرفي آن از چشمه و رودخانه تأمین می شود.
اطراف ناغان باغهای میوه فراوانی وجود دارد.
اسم ناغان از کلمه «نوغان» به معنی «کرم ابریشم» گرفته شده است زیرا در گذشته در این منطقه رشد و نمو کرم ابریشم فراوان بود. به مرور زمان کلمه نوغان به ناغان تبدیل شده است.
عبور راه فرعی جاده ابریشم از شهر ناغان با ۵۰۰ سال قدمت و وجود چشمه ساران و آب فراوان باعث شده است ناغان از اولین نقاطی باشد که عشایر برای سکونت انتخاب می کنند.
کوچ اهالی شیراز به ناغان در دوران نادرشاه افشار
در مورد تاریخچه ناغان گفته شده است که در زمان نادرشاه افشار؛ وقتی نادر از فتح هند به ایران برگشت در شیراز آشوبهایی بر ضد دولت افشار صورت گرفت. نادرشاه برای آرام کردن شهر شیراز گروههایی از آنها را به زور از آنجا به کوههای بختیاری تبعید کرد. این گروها در غالب گروههای خویشاوندی تا منطقه ناغان امروزی رانده شدند و وقتی به ناغان رسیدند به علت خوش آب و هوایی آن در آنجا ساکن شدند و در کنار تالاب سولقان روزگار می گذراندند. منطقه چغاخور خان نشین بود و ساکنین نوغان اجازه نداشتند رمه های خود را به آنجا ببرند، برای عبور از منطقه پایین ناغان یعنی گردنة باجگیران نیز مجبور بودند باج بپردازند؛ به همین دلیل بین دو کوه در دشت ناغان سکونت دائم گزیدند. البته در ناغان نیز همانند گندمان و سایر مناطق مشابه ارمنیهای اهل نخجوان و ایروانی تبعید شده به دستور شاه عباس وجود داشتند.
در حال حاظر باغ های انگور و گردوی ناغان معروف هستند و مردم این شهر عمدتاً از راه باغداری و کشاورزی امرار معاش می کنند.
گویش اهالی ناغان و روستاهای مجاور آن مانند سایر مناطق شهرستان کیار، لُری بختیاری است.
جاذبه های گردشگری ناغان:
(۱) خرابه های قلعه سردار اسعد،
(۲) حمام قاجاری ناغان،
(۳) قبرستان قدیمی ناغان،
(۴) آثار سنگی در گوهنگ،
(۵) تالاب سولقان،
(۶) تالاب چغاخور،
(۷) باغات انگور و گردو، و
(۸) کوه و کردنه باجگیران.
آدرس ناغان:
ایران، شهرکرد، شلمزار، ناغان