میناب
درباره میناب:
میناب؛ با جمعیتی حدود ۷۵ هزار نفری؛ یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران و در فاصله ۱۱۰ کیلومتری جنوب شرق بندرعباس است.
ترکیب قومی میناب از فارسیزبانان هرمزی (مینابی)، عربهای حاشیه خلیج فارس، ایرانیان آفریقاییتبار، بلوچها و بشاگردیها است.
در شهر میناب يكى از دو گويش استان هرمزگان، كه مينابى است به كار مي رود. يكى از زير شاخه هاى اين گويش، گويش بندرى است. در اطراف میناب، مردم به گویشهای مختلفی از جمله بلوچی صحبت میکنند.
جلگه میناب بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت میدهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان میدهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار میباشد این احتمال نیز هست که شهر میناب در زمان ساسانیان به آبادانی و رونق رسیده است.
از میناب با نامهای مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس (فرمانده نیروی دریایی اسکندر مقدونی) در سفرنامهاش با عنوان هارموز یا آرموز نام برده شدهاست.
به نظر برخی تاریخدانان وجه تسمیه میناب، آب فراوان و رودخانه پرآب با آب شیرین آن بوده است.
قدیمیترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر “اورگانا” بوده است.
میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد و در سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.
شهر میناب به عنوان دومین شهر بزرگ استان هرمزگان، از طریق بزرگراه به بندرعباس و سپس به بندر خمیر متصل میباشد. همچنین، میناب به وسیله جادههای اصلی آسفالته به شهرهای دیگری همچون بندر جاسک، دهبارز (رودان) و کهنوج وصل شده است.
جاذبه های گردشگری میناب
برخی از جاذبه های گردشگری شهر میناب عبارتند از:
(۱) قلعه بی بی مینو،
(۲) سد استقلال،
(۳) پل میناب،
(۴) بندر کوهستک،
(۵) هزار و یک شب،
(۶) خور تیاب،
(۷) مکان تفریحی باباحاجی واقع در محله شیخآباد،
(۸) منطقه حفاظت شده خور آذینی،
(۹) بارگاه میر عمر و باغهای راونگ،
(۱۰) بام میناب،
(۱۱) امامزاده شاه مرعش برادر امام رضا (ع) واقع در روستای چلوگاومیشی،
(۱۲) قلعههای بجای مانده از دورههای تاریخی و افسانهای پیش از میلاد و
(۱۳) پنجشنبه بازار تاریخی و معروف میناب.
آدرس شهر میناب:
ایران، بندرعباس، ۱۱۰ کیلومتری جنوب شرق، میناب