آتشکده کرکویه زابل
درباره آتشکده کرکویه زابل:
آتشکده کرکویه یا آتشکده کرکوشاه؛ بنا و آتشکده ای مربوط به دوران ساسانیان است.
کلمه کار یا کر در زبان پارسی کهن به معنی مردم جنگاور و جنگجو است. بنابراین میتوان گفت کرکویه به معنی کوی جنگاوران است.
آتشکده کرکویه را به زمان کیخسرو نسبت می دهند و بنا بر روایات؛ کرکویه تا سده ۷ هجری آباد بوده است.
آتشکده کرکویه از آتشکده های مهم ایران بوده است و موبدان آن نیز جایگاه ویژه ای داشتند به گونهای که در تاریخ آمده فردوسی جهت نگارش شاهنامه و تحقیقات خود نزد موبد آتشکده کرکویه رفته است.
تخته پل نیز در نزدیکی آتشکده کرکویه قرار دارد. تخته پل، پل آجری بوده است که به نوشته استخری، راه زرنک و هرات را به هم متصل میکرده است.
کرکوشاه یا کرکویه شامل یک دیوار خشتیچینه ای از یک برج دفاعی شهر باستانی است. این آثار شامل تعدادی از بناهای بزرگ و کوچک است. این بخش دارای تالاری به طول ۱۱ متر و عرض ۸٫۵ متر است.
بر اساس توصیفات مورخان دوران اسلامی، این اثر تاریخی دارای دو قبه بزرگ و بر هر قبه شاخی چون شاخ گاوی بزرگ ساخته بودند و آتشگاه در زیر آن دو قبه قرار داشته است.
از دیگر مشخصه های معماری آتشکده کرکویه آجرهای بزرگ دوره ساسانی است.
خانه های پیرامون آتشکده کرکویه مربوط به دوره قاجاریه است و زیباترین آنها اتاق گچبری است.
آدرس آتشکده کرکویه زابل:
ایران، زاهدان، زابل، غرب روستای خمر، ۸ کیلومتری تپه منطقه شهرستان و در میان زمینهای باتلاقی سیستان و نزدیک مرز ایران با افغانستان، آتشکده کرکویه زابل