خُنج
درباره خُنج:
خنج با جمعیتی ۲۰ هزار نفری در ۲۸۳ کیلومتری جنوب شیراز واقع شده است.
خنج شهری باستانی است که نام آن در روزگار باستان «کنج» یا «خُنگ» بودهاست که همان واژه در گذر زمان تبدیل به خُنج گشتهاست.
خُنج را دروازه ورودی به لارستان بزرگ مینامند.
خنج دارای بیش از ۲۰۰۰ سال دیرینگی و دهها اثر گرانسنگ باستانی از روزگار هخامنشی و ساسانی است.
زبان مردم خُنج اچمی (لارستانی) با لهجه خُنجی است.
دین مردم خُنج اسلام و مذهب مردم خُنج اهل سنت از شاخه شافعی میباشد یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند.
ورود اسلام به خُنج، تا جائی که شواهد تاریخی نشان میدهد به قرن پنجم هجری برمیگردد.
آثار تاریخی و باستانی خُنج
از مهمترین آثار باستانی و تاریخی خُنج عبارتند از:
(۱) مقبره شیخ حاجی محمد،
(۲) مقبره و مسجد کاکا مخرالدین،
(۳) مقبره شیخ شعیب خنجی،
(۴) مقبره شیخ عفیف الدین و شیخ قاضی حسن که در یک مکان هستند،
(۵) سردر مسجد جامع ساخته شده از سنگ و ملات آن زمان؛ که الان به صورت دو ستون بزرگ و بلند در مسجد جامع قرار دارد،
(۶) منار دانیال که نیمی از آن طی سالهای اخیر فرو ریختهاست و قدمت آن به بیش از ۸۰۰ سال نیز میرسد، و
(۷) سد پیر غار محمله که هر ساله با بارندگی پر میشود و برای کشاورزی استفاده میشود.
آدرس خُنج:
ایران، شیراز، ۲۸۳ کیلومتر شیراز در جاده شیراز-کوار-فیروزآباد-قیر- به سمت لار، خُنج