روستای تاریخی و توریستی ابیانه نطنز
درباره روستای تاریخی و توریستی ابیانه نطنز:
اَبیانه روستایی با حدود ۳۰۰ نفر جمعیت؛ از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز در فاصله ۱۸۱ کیلومتری شهر اصفهان است. روستای اَبیانه در ۳۵ کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنه کوه کرکس واقع شده است.
روستای اَبیانه یکی از بلندترین نقاط مسکونی در ایران است. ارتفاع از سطح دریا در روستای اَبیانه ۲۲۲۲ متر میباشد. به اعتبار معماری بومی و بناهای تاریخی پُرتنوع آن؛ روستای اَبیانه از روستاهای مشهور ایران است.
روستای اَبیانه با آب و هوای معتدل، دارای موقعیت طبیعی مساعدی است.
سندی که دقیقاً قدمت زمانی روستای اَبیانه را معلوم کند در دست نیست؛ ولی پیشینه ۱۵۰۰ ساله را برای آن تخمین میزنند و روستای اَبیانه را از کهنترین زیستگاههای انسانی در حاشیه دشت کویر ایران میدانند.
آثار و بناهای تاریخی که در روستای اَبیانه وجود دارد مربوط به دورههای ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار است. این آثار نشاندهنده قدمت تاریخی این زیستگاه انسانی است.
شمار خانههای ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۰ خورشیدی برابر با ۵۰۰ واحد بود. این خانهها بهطور کامل بر روی دامنه شیبدار شمال رودخانه برزرود بنا شدهاست.
ابیانه در نگاه نخست، روستایی چند طبقه بهنظر میآید که در بعضی موارد تا ۴ طبقه آن را میتوان مشاهده کرد. اتاقها به پنجرههای چوبی ارسی مانند مجهز هستند و اغلب دارای ایوانها و طارمیهای چوبی پیش آمده مشرف بر کوچههای تنگ و تاریکاند که خود به صورت مناظر جالبی درآمده است.
نمای خارجی خانهها، با خاک سرخی که منشا آن از معدن مجاور روستا است؛ پوشیده شدهاست. از آنجا که در دامنههای شیبدار فضای کافی برای ساختن خانههای موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شدهاست که هر خانواده انبار غار مانندی در تپههای یک کیلومتری روستا، در کنار جاده و نرسیده به ابیانه، ایجاد نماید. این غارها که در دل تپهها حفر شدهاند و از بیرون تنها درهای کوتاه و محقر آن نمایان است برای نگهداری دام و نیز آذوقه زمستانی و اشیاء غیرضروری مورد استفاده قرار میگیرد.
مردم ابیانه به کشاورزی، باغداری و دامداری اشتغال دارند که با روشهای سنتی انجام میشوند.
بیشتر زنان ابیانه در امور اقتصادی با مردان همکاری دارند.
در روستای ابیانه برای آبیاری مزارع و باغات از ۷ رشته قنات استفاده میشود.
گندم، جو، سیبزمینی و انواع میوه بهخصوص سیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو محصولات اصلی روستای ابیانه هستند.
در سالهای اخیر با گسترش قالیبافی در ابیانه نزدیک به ۳۰ کارگاه قالیبافی در آنجا دایر شدهاست.
در گذشته گیوه بافی از جمله مشاغل پُردرآمد زنهای ابیانه بوده است که امروزه تا حدی از رونق افتاده است.
قدیمیترین اثر تاریخی ابیانه آتشکدهای است که مانند دیگر بناهای دِه در سراشیبی قرار گرفتهاست. آتشکده ابیانه را نمونهای از معابد زرتشتی دانستهاند که در جوامع کوهستان نشین ساخته میشد.
اثر تاریخی دیگر روستای ابیانه؛ مسجد جامع آن و قدیمیترین اثر تاریخی این مسجد منبر چوبی منبتکاری آن است که در سال ۴۶۶ هجری قمری ساخته شدهاست.
مسجد قدیمی دیگر ابیانه مسجد برزله است که دارای فضای دلبازی است و روی لنگه درب شرقی آن سال ۷۰۱ هجری قمری نوشته شدهاست که به دوره ایلخانان برمی گردد.
مسجد تاریخی دیگر ابیانه مسجد حاجتگاه است که کنار صخرهای در کوهستان بنا شده و بر درب ورودی شبستان آن تاریخ ۹۵۲ هجری قمری مشاهده میشود.
روستای ابیانه دارای دو زیارتگاه است:
(۱) مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا که به گفته اهالی فرزندان امام موسی کاظم بودهاند، و
(۲) زیارتگاه هینزا.
روستای ابیانه ۳ قلعه دارد که عبارتند از:
(۱) قلعه پال همونه یا تخت هامان که حدود ۲۰۰ سال پیش ساخته شده است،
(۲) قلعه هرده که در شمال شرقی روستا قرار دارد و به محله هرده تعلق دارد،
(۳) قلعه پاله که در شمال غربی روستا قرار دارد و به محله پل تعلق دارد.
این قلعهها مربوط به دورههای یاغیگری بوده است که مردم برای حفظ امنیت خود در مقابل یاغیهای محلی ساختهاند و در آن به نوبت کشیک میدادهاند.
آدرس روستای ابیانه:
ایران، اصفهان، ۱۸۱ کیلومتری شهر اصفهان و ۳۵ کیلومتری شمال غربی نطنز، روستای تاریخی و توریستی ابیانه نطنز