پارک ملی گلستان
درباره پارک ملی گلستان:
پارک ملی گلستان یا جنگل گلستان، منطقه حفاظتشدهای با حدود ۹۰۰ کیلومترمربع مساحت، در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی است. پارک ملی گلستان قدیمیترین پارک ملی ثبتشده در کشور ایران و پناهگاهی کمنظیر برای حیاتوحش است که زیستگاه حدود ۱۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری است و نیمی از گونههای پستانداران ایران را در خود جایداده است. پارک ملی گلستان در مرداد ۱۳۳۶ به نام منطقه حفاظتشده آلمه وایشکی تحت حفاظت کانون شکار قرار گرفت و در ۲۲ فروردین ۱۳۴۳ «پارک وحش» نامیده شد. در سال ۱۳۵۴ اولین پارک ملی ایران شد که در فهرست میراث جهانی یونسکو بهعنوان یکی از ۵۰ ذخیرهگاه زیستمحیطی کره زمین به ثبت رسیده است. پارک ملی گلستان همچنین پانزدهمین اثر ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۳ دی ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت. پلنگ و خرس قهوهای از گوشتخواران بزرگ پارک ملی هستند.
گونههای جاندار پارک ملی گلستان:
پارک ملی گلستان بهترین زیستگاهِ پستانداران بزرگی همچون پلنگ خرس قهوهای، گرگ، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز است. سمور جنگلی از گوشتخوارانی است که احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی میکند و بر ارزش ژنتیکی پارک افزوده است. دیگر پستانداران مهم ساکن این جنگل شامل مرال، شوکا، گراز، گربه جنگلی، تشی (جوجه تیغی)، آهوی ایرانی، گوسفند وحشی (قوچ و میش)، گرگ، روباه، روباه ترکمنی و بز کوهی (کل و بز) میشود. این منطقه از بهترین زیستگاههای گوسفند وحشی اوریال بزرگترین و قدیمیترین زیرگونه گوسفند وحشی ایران است و یکی از خالصترین جمعیتهای قوچ و میش اوریال را در خود جایداده است.
مهمترین پرندگان پارک ملی گلستان شامل قرقاول، کبک، تیهو، جغد خالدار، زنگولهبال، کوکر سینه سیاه، ابیا، بلدرچین، قرقی، دلیجه، سارگپه پابلند، سارگپه، عقاب دوبرار، دال سیاه، دال، عقاب دریایی دمسفید، بالابان، هما، دارکوب سیاه، بلبل، توکای باغی، سهرهها، زردپرهها، مگسگیرها، زنبورکها و دمسرخها میشوند.
مهمترین گونههای گیاهی پارک ملی گلستان شامل بلوط، بلند مازو (از تیره بلوط که بومی جنگلهای شمال ایران است که با نامهای موزی، سیاهمازو، اشپر و پالوت نیز شناخته میشود)، ممرز، انجیلی، افرا، نمدار، خرمندی (از خانواده آبنوس)، زبانگنجشک، پلت، شیردار، کرکو، آزاد، اوری، توسکا، شیردار، بارانک، انجیر، توت، ملچ، داغداغان، ازگیل، ولیک، زالزالک، سیاه تلو، گوجه وحشی، شیرخشت، گردو، تمشک، انار وحشی، گلابی وحشی، زرشک، تاغ، گز، پرند، کاروانکش، کلاه میرحسن، گون، چوبک، درمنه، خارشتر و ارس میشود.
اقلیم:
پارک ملی گلستان از نظر طبقهبندی اقلیمی، دارای سه اقلیم متفاوت خشک، نیمهخشک و نیمه مرطوب است. از مهمترین کوهها و درههای پارک ملی گلستان میتوان به ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یکه قدم، المه، قره قاشلی، قوفی قورچی و درههای آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، جمشیدآباد، قزقلعه، آلوباغ و خشک اشاره کرد. در این پارک رودخانههای زیادی جریان دارد که از مهمترین آنها میتوان به رودخانههای مادرسو، قرتو، چشمههای گلشن، گلستان، جانو، سردارخانه، دوشان، آق سو و کرکولی اشاره کرد و همچنین آبشار اوچر جزء دیدنیهای این پارک محسوب میشود که ارتفاع آن به ۱۱۰ متر میرسد.
موزههای پارک ملی گلستان:
موزههای تاریخ طبیعی و تنوع زیستی پارک ملی گلستان با هدف آشنایی و شناسایی گونههای شاخص پارک ملی گلستان به علاقهمندانِ حیاتوحش و محیطزیست در سالهای ۱۳۵۲ و ۱۳۷۹ تأسیسشده است. این دو موزه در ورودی و خروجی پارک ملی گلستان قرار دارند که در آنها گونههای شاخص پستانداران نظیر پلنگ، خرس، قوچ و میش و کل و بز، همچنین پرندگانی مانند شاهین، عقاب قرقاول، سارگپه و کبک، دوزیستان و خزندگانی نظیر انواع مارهای خطرناک، وزغ سبز و بزمجه نگهداری میشوند.
آدرس: ایران، گرگان، ۱۵ کیلومتری گالیکش، پارک ملی گلستان