This post is also available in:
عن کرمان:
نظرة عامة :
کرمان یکی از کلان شهرهای ایران و مرکز استان کرمان؛ پهناورترین استان ایران؛ در جنوب شرقی ایران است.
کرمان در گذشته نامهای دیگری چون بوتیا، کرمانیا، کارمانا و گواشیر داشته است. نام کرمان را در کتیبههای داریوش نیز میتوان دید.
در کتیبههای داریوش؛ کرمان نام ناحیهای است که از آن چوب یاک برای کاخهای هخامنشی حمل میشود.
نوشتههای یونانی هم آن را کرمان خوانده و مردم کرمان را تیرهای از پارسیان گفتهاند.
خوراکیهای محلی کرمان بسیار زیاد و متنوع هستند که برخی از عبارتند از: (۱) فالوده کرمانی، (۲) آش شولی (اوماچو)، (۳) روغن جوشی، (۴) چغوک بریزو، (۵) حلیم بادمجان، (۶) کلمپه گردویی کرمان، (۷) کماچ سهن و… .
کرمان یکی از خاستگاههای هنر در ایران و حتی جهان است. قالی کرمان، پته دوزی، مسگری و سایر هنرها؛ کرمان را به یک گنجینه هنری در ایران تبدیل کرده است.
اقتصاد کرمان:
کرمان دارای صنایع بسیاری است. برخی از این صنایع عبارتند از: مس، زغال سنگ، فرش، سیمان، لاستیک، برق، پزشکی، و گلاب و عرقیات.
منطقة کرمان:
۱۳ هزار هکتار
سكان کرمان :
حدود ۶۵۰ هزار نفر
الموقع الجغرافي لکرمان:
شهر کرمان در کنار
شهر کرمان با ۱۷۵۶ متر ارتفاع از سطح دریا، سومین مرکز استان بلند و مرتفع ایران محسوب میشود و همین امر باعث اعتدال نسبی هوای شهر کرمان در تابستان شده است.
کرمان شبهای زمستانی بسیار سردی دارد.
کوههای جوپار، پلوار و جفتان در جنوب و جنوب شرق کرمان در تمام طول سال برف دارند.
تاريخ کرمان:
بنا به گفته هرودت؛ “
در روایات اساطیری آمده است که کیخسرو؛ کرمان و مکران (بلوچستان) را به رستم بخشید همچنین نشانیهایی از فرمانروایی بهمن بر این خطه میدهند.
شروع روایت تاریخی این سرزمین به زمان هخامنشیان میرسد که کوروش آن را تبعیدگاه
در عصر داریوش کبیر نام کرمان جزء ولایات تابعه هخامنشی آمده است و در کتیبه بنای شوش کلمهای مشاهده میشود که نام چوب درختی بودهاست که برای استحکام بنای ساختمانها (شاید همان کاخ) به کار میرفته و محل تهیه این چوب کرمان ذکر شده است.
قلعه دختر و قلعه اردشیر از آثار دوران ساسانی در شرق شهر کنونی کرمان، که هنوز خرابههای آنها برجاست، گواه بر این است که لااقل در زمان اردشیر بابکان در همین محل، شهری آباد یا قلعهای مهم وجود داشته است.
برخی کارشناسان معتقدند به هنگام فتح کرمان به دست اردشیر؛ نام این محل
در دوره اسلامی و مقارن با ۲۱ تا ۲۴ هجری قمری و سالهای بعد از آن، کرمان همواره مورد هجوم لشگریان عمر و عثمان (از خلفای راشدین) قرار گرفت.
در زمان حکومت خلفای عباسی کرمان به شورشهای مکرر دست زد ولی هیچیک به سامان نرسید تا سرانجام در سال ۲۵۳ هجری قمری به تصرف
در عصر غزنویان فرمانروایان خونریز و هوسران آرامش را از مردم گرفتند. تنها در عهد سلجوقیان، حکومت ملک قاورد و فرزندانش بود که کرمان روی رفاه و آسایش دید و آثاری چون
پس از حکومت ۱۵۰ ساله سلجوقیان باز با حمله مغول بلای غز بر کرمان نازل شد. براق حاجب از سرداران قراختائیان، کرمان را به تصرف درآورد. از اعقاب وی حدود ۸۰ سال بر کرمان سلطنت کردند. در زمان حکومت قراختائیان بود که
در سال ۷۱۴ هجری قمری
تیموریان از سال ۷۹۶ تا ۸۳۴ هجری قمری بر کرمان فایق آمدند. سپس تنی چند از طایفه
در روزگار افول قدرت صفویان، افاغنه کرمان را به جزای شهامت و مقاومت در برابر آنان به خاک و خون کشیدند.
ثقافة کرمان :
دین اکثر مردم شهر کرمان اسلام و مذهب مردم شیعه است.
همچنین مرکز فعالیت و تجمع شیخیه در شاخه کریمخانیه شهر کرمان است.
جمعیت چند هزار نفری از زرتشتیان و اقلیتی از کلیمیان (یهودیان) نیز در کرمان زندگی میکنند.
در این شهر اقلیتهای دینی مراسمها و جشنهای آیینی خود را آزادانه برگزار میکنند.
جشن باستانی سده که در نوع خود بزرگترین جشن زرتشتیان میباشد همه ساله در بهمن ماه در کرمان برگزار میشود و جشن سده کرمان در سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار فرهنگی ملی ایران ثبت گردید.
تقریباً تمامی مردم شهر کرمان همچون سایر مناطق مرکزی ایران از قوم آریایی و فارس میباشند.
در شهر کرمان زبان اهالی زبان فارسی با لهجه کرمانی است.
از آنجا که استان کرمان پهناورترین استان ایران است شاهد مهاجرت فراوانی به داخل محدوده خود نیز بوده است. به دلیل مهاجرت اقوام مختلفی از جمله ترک، لر، و بلوچ به منطقه کرمان در طول تاریخ، تنوع زیادی در لهجه و گویش محلی در شهرستانهای مختلف این استان نیز ایجاد شده و هم اینک گویشها و لهجههای متفاوت و متنوعی در این استان به چشم میخورد.
مناخ کرمان:
بطور کلی آب و هوای شهر کرمان به دلیل ارتفاع زیاد از سطح دریا به نسبت خنک و معتدل است.
کرمان سومین مرکز استان مرتفع ایران بعد از شهرکرد و یاسوج است. تابستانهای کرمان نسبتاً خنک و زمستانهای آن بسیار سرد است.